Bana Neylesin Şiiri - Avni Temiz

Aşkın ile sırıl sıklam olmuşken,
Sahranın çölleri bana neylesin.
Aşkınla sararıp böyle solmuşken,
Sonbahar gülleri bana neylesin.

Kanatlanıp uçsam, sen indirensin,
Pervanen olmuşum, sen döndürensin,
Sevdanla tutuştum, sen yandıransın,
Ocağın külleri bana neylesin.

Hasrettir birikip yüreğe çöker,
Sevdadır insanın boynunu büker,
Gözlerim sel gibi gözyaşı döker,
Yağmurun selleri bana neylesin.

Gül yüzüyle dünyaları güldürür,
Yüzün assa gonca gülü soldurur,
Beni yarin tatlı dili öldürür,
Ellerin dilleri bana neylesin.

Kimseye şu fani dünya kalmıyor,
Doldurdun kalbimi başka almıyor,
Benim gönlüm aşka paydos çalmıyor,
Okulun zilleri bana neylesin.

16.10.2014