Bana Ne Oldu Şiiri - Lokman Hamitoğlu

BANA NE OLDU

I

Ben nasıl gamsız oldum?
Yerimde nasıl oturabiliyorum?
Nasıl yemek yiyebiliyorum?
Nasıl su içiyorum?
Bu ayaklar adım atarken,
Neden suçsuz, günahsız çocukların bedenlerine takılmıyorlar?
Anne ve babaların elleri paçalarımı tutarken,
Nasıl umarsızca koşuyorum? !
Şurda ki yaralılar bana kanar içinde bakarken,
Ben ne diye gülüyorum?
Ben nasıl zalim oldum? ! ?

II

Evimin kapısını açtığımda anahtar kalmıyor!
Kapı yerlere düşmüyor!
Duvarlarda kurşun izleri yok!
Yatak adama füze düzmemiş!
Gardırobumda kan yok!
Salonuma bomba atılmamış!
Aynalarda kırık yok!
Öyleyse ağlamak için sebebim yok!
Filistin yanıyormuş!
Gazze kan ağlıyormuş!
Gazze şeridi’nin kuzeyi,
Beyt lahiyya tarumar olmuş!
Bana ne!
Ben bu yerleri duymadım!
Ve duymak da istemiyorum? ! ?

III

Çığlığın içinde kaybolan çığlıklar!
Kurşunu susturan bombalar!
Bombayı boğan f-16lar!
Tanklar!
Apaçiler!
Kopralar!
Vay babam vay; hiçbiri umurumda değil!
Gazze’nin Ebu Garip olmasa!
Guantanamo’ya dönmesi!
Sorgu odalarını aratmaması!
Yanması!
Yıkılması!
Talan edilmesi umurumda değil!
Benim öyle bir yerden haberim yok!
Ve öyle bir yerden haberdar olmak istemiyorum!

IV

Yemeği az önce yedim!
Suyumu az önce içtim!
Üzerimde kan yok!
Elektriğim kesik değil!
Yumuşak yastığıma başımı telaşsızca koyuyorum!
Sırtım ortapedik yatağıma emanet!
Ve sinemde yumuşacık battaniyem!
Ufkumda barut esmiyor!
Burda yıldızlar ışıl-ışıl!
Ay ne güzel parlıyor!
Güneş ne hoş doğuyor!
Kuşlar cıvıldayıp uçuyor!
Burada her şey toz pembe!
Bana Tekasur Suresini söylemeyin!
Benim 8.ayetten haberim yok! ? !
“Sonra and olsun ki,
O gün her nimetten sorgulanacaksınız! ”

V

Yani ben o gün:
Düşünüp, düşünmediğimden…
Söyleyip, söyleyemediğimden…
Yazıp, yazamadığımdan…
Yapıp, yapamadığımdan…
Mal ve mülkümden…
Nüfuzumdan…
Ev ve evladımdan…
Yiyip,içtiğimden…
Giyip,giymediğimden…
Yani ben o gün tüm nimetlerden sorgulanacağım öyle mı?
O halde ben nefsime zulmettim!
Bana ne oldu böyle?
“lailahe illa ente subhaneke inni küntü minez zalimin.”

Lokman Hamitoğlu