Ömrümce peşinden koştum
Akşamın örtüsünde kaybolanın
Ardında yıllarımı soldurdum
Bedeli buydu yanlış yere bakmanın...
Gölgemi kovalamışım boş yere
Bakmadan ardımdaki güneşe
Arkamda ışığın hep gülmesinin aşkıyla
Görmeden yaşamışım, kavuşma ümidiyle...
Bulursam hakiki, saf, gerçek aşkı
Gölgemi geçirtir iğnenin kör deliğinden
Görürsem aslını neyleyeyim yansımasını
İşte o zaman, bana ne kendimden...
O zaman sükûtum söz, bakışlarım köz olur
'Ben' çekilir aradan gölgem bile kaybolur
Kaçar fâni kaygılar, bilmem dünya yasını
Rûhum aşka kavuşur, her nefes aşkı solur...
www.iebingul.com
İbrahim Ethem BingülKayıt Tarihi : 11.1.2008 12:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Durgun gibi derenin akışı
Kurşuni dizelerin yakışı
Beyaz gömleğe gri dikişi
Hani vardı bu yokuşun inişi
Ayıklasam ne kalır gönülde
Aşkın karşılığı nedir ömürde
Görününce güneş tepede
Belki düşerdi gölge yüreğe
Eleğin kendisi sevdaysa
Bütün bütün harman aşksa
Gün, yine karşıladı duvarla
Umut, oda sıralanmıştır aşkla
Tutuşur sevdamız yüreğinle
Kalmaz duvar nemiyle
Yaşanmazda ömür kendiyle
Sükûtum sen, sözüm közünle
Nasıl özledim sıcak ekmek gibi
Tütüyor gönlüme kokun ekili
Kime sorsam acep nerdesin şimdi
Gel dürülüp gelen örtü misâli…
TÜM YORUMLAR (2)