Bana Ne Kaldı Şiiri - Sedat Kocabey

Rüzgârında külüm savruluyorum,
Yanakları şeker dudağı baldı,
Aşkınla yanmak mı kavruluyorum,
Közümden geriye bana ne kaldı.

Yalvardım yakardım gitmesin diye,
Aşkımız sevgimiz bitmesin diye,
Nefret etmesin kin gütmesin diye,
Sözümden geriye bana ne kaldı.

Sabrımı zorladı canımı yaktı,
Yıllarca yüzüme el gibi baktı,
Onunla mutluluk bana ıraktı,
Sızımdan geriye bana ne kaldı.

Zannetme yokluğun gecemde neşe,
Duymaz mı yüreğin hiçbir endişe,
Tek dostum kadehler ve üç beş şişe,
Özümden geriye bana ne kaldı.

Sana son bestemi çalayım dinle,
Gözümü yummadım bir kez yeminle,
Umudum tükendi her yeni günle,
Sazımdan geriye bana ne kaldı.

Saçıma zamansız aklar doluştu,
Alnımda çizgiler izler oluştu,
Gönlüm yokluğuna artık alıştı,
Yüzümden geriye bana ne kaldı,

Gidenin ardından koşamam artık,
Bendimden öteye taşamam artık,
Hasretin öldürür yaşamam artık,
İzimden geriye bana ne kaldı.