Bana Ne kadar Sevdiğimi mi Soruyorsun? ?

MERİH’e
Bana ne kadar sevdiğimi soruyorsun, bak işte bu kadar seviyorum seni;
Ben seni Çukurovanın çinko bir dam evinde, yağan yağmurun çıkardığı seste battaniye sarılarak uyumaya çalışır gibi seviyorum,
Ben seni saatlerdir içemediğim sigarayı yaktığımda, dumanın tamamını ciğerlerime doldurmaya çalışırken, ellerim titreyerek içime çekerken, ardından gelen baş dönmesi gibi seviyorum.
Ben seni yeni doğmuş; gözü açılmamış kedi yavrusunun uzattığın parmağı anne memesi sanıp minicik seler çıkararak saldırması gibi seviyorum.
Ben seni sağ gözüm diğerinden kıskanırcasına seviyorum.
Ben seni okuluna geç kalan ilkokul çocuğunun sınıfa girdiğinde öğretmenin kızmamasına sevindiği gibi seviyorum.
Ben seni içip içip kafası bir milyon olan çakırkeyfin duyduğu her melodi ve nağmede sevgilisini aklına getirip iç çekmesi gibi seviyorum.
Ben seni ekonomik kriz, savaş, şiddet, açlık, sefalet ve binimum kötülükler içinde hatta tam ortasında sadece bilyesini kaçıran çocuğun arkasından ağlamayı bilen yemyeşil, çocuk gibi seviyorum.
Ben seni ETİYOP yada günlerce açlıktan sonra üzerinde UN yazan yiyecekleri alan çocuğun yüzündeki o eşsiz gülümseme gibi seviyorum.
Ben seni Toroslarda her daim olan nergisin, yada yanındaki kekiğin pervasızca etrafa kokusunu salması gibi seviyorum.
Ben seni başına gelen her olayda, ”vardır bunda da bir hayır” demeyi beceren yurdumun insanı gibi seviyorum.

Ben seni yalansız, dolansız, dürüst, mertçe, yüreğini avcunda
Taşıyan bir Adana’lı bıçkın, kavgacı, sımsıcak bir delikanlı gibi
seviyorum.

Anlayacağın gülüm ben seni resmen ve alenen bildiğim gibi
seviyorum.