Bana Ne! Şiiri - Ahmet Kısa

Bugün canım hiç bir şey yazmak istemiyor.
Biraz da başkaları düşünsün yazsın diyorum,
ben okuyayım ezâyı, cefâyı, zevk ü sefâyı,
dolambaçlı, çetrefilli, aynalı sözleri...
Bana ne! Karasevdaya tutulmuş gönüllerden...
Delice seven yüreklerden...
Park yasağı konmuş aşklardan...
Yok...Bir bülbül ötesiymiş de
bir gülü tâciz edesiymiş utanmadan, bıkmadan...
Yok...Sevgi yağmurları tozunu almış seven bir kalbin...
Yok...Güneşin dükkânının önüne,
yorgun aşk bulutları demirlemiş sessizce...
Yok daha neler...Bana ne kardeşim!
Bana ne! Denizin,göğün mavisinden,
dünyanın çıkmış, paslı çivisinden...
Bana ne!
Zaten bana göre de değil lafebeliği...
Çekemem her boş zamanda şiire gebeliği...
Müebbet hapse mahkûm,
bir ilham var gibiydi içimde,
sandım ki bal yapacağım sonsuza dek...
Heyhat!
Sonradan duydum ki genel af çıkmış,
kurutmuşum esin pınarımı bilmeyerek...
Neyse...
Varsın vurmasın yakamozlar suya bu gece,
Varsın uçurmasın dilim ismini, hece hece,
Varsın savurmasın rüzgâr, kulağıma bir bilmece,
Varsın kudurmasın deli yüreğim, atsın sadece...
Yazmak mı yazmamak mı, hangisi daha zor?
Değme bana, bunu git bir başkasına sor...
Kurtulamadım, kurtulamayacağım, bendeki bu ikilemden,
Uzaklaşabilir miyim bilemiyorum bu fosforlu kalemden...
Ya bir daha bulamazsam, yazmak için bir ana neden...
Peki ya o zaman size ne! Bendeki 'bana ne! 'den...