Yüzünü görmüyorsam, sesini duymuyorsam,
Bana ne bu şehirin caddesinden, parkından.
Lâl kesilir ne zaman o güzel yâri sorsam,
Kalkar hikâye okur şu feleğin çarkından.
Okşuyorken saçımı sonbaharın meltemi,
Istıraplar boğuyor, örseliyor ruhumu.
Geçti denizlerimden hasret yüklü bir gemi,
Sevdâma karşı bana revâ gördüğün bu mu?
Esiriyken varlığım o sihirli bakışın,
Dinmeyen göz yaşlarım ıslatır mendilimi.
Yüreğimi kavuran ve donduran bu kışın,
Çektim bütün kahrını beklerken sevgilimi.
Uzanır hasretlerim bitmez derinliklere,
Her gece bu sevdânın ıstırabıyla ağlar.
Gözümden yaşlar iner sonsuz maviliklere,
Bana teselli verir başı dumanlı dağlar.
Kayıt Tarihi : 3.8.2006 23:54:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İbrahim Sağır](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/08/03/bana-ne-22.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!