Bana Muhib Olurmusun? Şiiri - Cihat Şahin

Ben sınadım, çok dostları,
Tam muhibbi bulamadım.
Olmayınca hak dostları,
Ulvi hazzı alamadım.

Kalbim ister; has muhabbet!
Kabul etmez; onda rüşvet.
Fıtrat eder, suniyi ret!
Ruhen tatmin olamadım.

“Önce can” der. Sözde canan(!)
“Önce ben” der; aşkla yanan(!)
Kaldım naçar, Rabbim inan!
Asla mutlu olamadım!

Tebessümler özden gelmez!
Dudak güler, çehre gülmez!
Tasannuda hayır olmaz!
Şaştım çıkış bulamadım!

Akrep gibi akrabalar!
Ya iğneler, ya da dalar!
Karabeti korku salar!
Zorları ne bilemedim?

Kardeş kalbi, taştan katı!
Karakteri; itten kötü!
Kabul buyur şikâyeti!
Bir gün gerçek gülemedim!

Selam vermez komşu sana!
Yakın değil, asla can’a
Ortak olmaz tek tasana!
Muhabbette yok bir adım!

Saysam saysam, bitmez derdim!
Bir kısmını, sayıp serdim!
Elli yıldır, dostluk derdim!
Hiç sönmedi, arttı odum!

Kâh söylerim, kâh yazarım!
Kâh ağlarım, kâh kızarım!
Ben bu işten, çok bizarım!
Karamsara çıktı adım!

Sen anlarsın, beni ya Rab!
Görüyorsun; halim harap!
Eylemeden beni türap!
Kabul eyle münacatım!

Sen olursan, bana muhib?
Şefim olur, dostun Habib!
Bu derdime, olsan tabib!
Kâfi benim mükâfatım!

3.7.2007-İzmir-