Bana Mor Çok Yakışıyor

Üff olduğunda dizim
Çocukken farkettiğim...
Saraydan aşırılıp,
Kadına yakıştırılan;
Asalettten rezalete...
Hayatın rengi!
Mor gözlerden,
Sığınılan çatılara...
İnsanın rengi mor!
Yenilince, yanılınca,
Üzülünce, acıyınca,
Fazla sıkı sarılınca,
Doğumdan Ölüme...
Gelirken de, Giderken de
Tatlı canın...
Bedenin soğuyunca,
Mosmorsun!
Karnıyarığını illaki severim,
Kabuğu mor patlıcanın!
Alakası Manço’dan;
“Domates, biber, patlıcan...”
Lavanta diyarı Isparta Kuyucak’tan
Mor sümbülllü dağlarına Ordum’un
Beyazının yanında mor, ne güzel!
Mor asil ve güzel insanlara gider.
Kim ne derse desin mora;
Ben mora, mor bana çok yakışıyoruz...