Utanıyorum kelimelerimden,
Utanıyorum sevgimden,
Utanıyorum kendimden,
Bu utanmaz dünyada utanmaktan.
İnsan yığınlarının arasında,
Sevda şiirleri yazmaktan.
Beni ben yapan hayallerimden,
Beynimin en ücra köşelerinden.
Utanıyorum,
Yadsıdığım tüm doğa kanunlarından.
Bunca suç varken yeryüzünde,
Ben ki; sevda demişim,
Şiirler çizmişim gecenin alnına,
Yıldızlarla,
Aydınlık sevda şiirleri…
Öyle ya,
Bunca sahibi varken,
Bu öksüz,yersiz yurtsuz utancı,
Taşımak bana mı kaldı?
Kayıt Tarihi : 11.4.2025 21:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!