Bana mı kaldı? Şiiri - Orçun Çakır 2

Ruhumu hırpalarken bu kader denilen şey,
Izdırapla savrulmak bana mı kaldı.
Beynimi kemiren onmaz, yıkılmaz şey,
Düşünüp düşünüp ağlamak bana mı kaldı?

Derdin sahibiyim çoktur bilmem mutluluk.
Neyleyim, nere gideyim, yok ediyor beni bu boşluk.
Var isen eğer, geleceği şüpheli Azrail elini çabuk tut.
Bir umut halsizliğimle yaşamak bana mı kaldı?

Sitemlerime bir ad koyamıyorum, tarifi zor.
Kelimeler tükendi, alev alev içimde bu kor.
Sen iyisini bilirsin Tanrım, bu düşüşü sen yor.
Bunca ölümlünün içinde zor bana mı kaldı?

Zaman geçip gidiyor, parelendim, toparlayan yok.
Geçtim en güzel çağlarımı yüreğimi okşayan yok.
Ne söyleyip, ne yapsam hiç tadı tuzu yok.
İçi içine sığmayan bu deli ruh bana mı kaldı?

Ben miydim bir dilek için ağlayan gecelerce,
Ben miydim haykıran, isyan eden tümcelerce.
Ben miydim firkati yüklenip yol alan günlerce.
Çoşkun akan çaylardan, çağlamak bana mı kaldı?