Bana Mahzen Olmuş Kalbim

Duymuyor kimse sessiz çığlıklarımı
Bana mahzen olmuş kalbimdeki haykırışlarımı,
Sözlerimdeki haykırışlarımı duymuyor kimse
Sükûnetle yazıyorum
Sessiz çığlıklar atıyorum

Bana mahzen olmuş kalbimde memadımı bekliyorum,
Issız akşamlardaki sessizliliğin ezgisiyle bir küçük umut bekliyorum,
Kimsesiz yüreğimde inliyorum;
Bilemiyorum sonunu

Mahmur gözlerle gene yazıyorum
Karanlık göğe bakıp yazıyorum
Kimsesiz yüreğimdeki mahzenden bir ışık sızmasını bekliyorum,
Sessiz çığlıklarla iniliyorum,
ıssızlığın soğuk ezgisini dinliyorum,

Uykum var;
Uyuyamıyorum
Karanlık gecelerde etrafımı aydınlatan ışığımı arıyorum,
Mahzen kalbimde bir küçük ateş böceğinden bile medet umuyorum

Kimsenin okumadığı şiirler yazıyorum
Bazen kendi şiirimi yazıyorum,
Bazen sessiz çığlıklarla karanlık göğe bakıyorum
Çehremi aydınlatan yıldızlara gülümsüyorum
Her rüyamda dipsiz uçurumlara düşüyorum,
Bana mahzen olmuş kalbimde bir gece daha ıssızlığın ezgisiyle uyuyorum...