Bana küsmüş Şiiri - Barış Kul

Bana Küsmüş

Rengin açık idi şimdi karardı
Beniz bana küsmüş, yüz bana küsmüş
Bahçemde güllerim şimdi sarardı
Bahar bana küsmüş, güz bana küsmüş

Git gide uzadı hasretim sana
Vuslatlar ölmüş ise gelir mi cana
Bedenim ölmeden götürün Van'a
Toprak bana küsmüş iz bana küsmüş

Her gece rüyalar şiir dokuyor
Mehtapla, yıldızlar redif kokuyor
Heceler sözlenmiş türkü okuyor
Mızrap bana küsmüş, saz bana küsmüş

İlahi aşklara sözüm yok benim
Temelsiz aşklara karnım tok benim
Yaralar kabuksuz acım çok benim
Şişede ki ilaç, doz bana küsmüş

Dört kitap haktır da sana ne bundan
Gönülden gönülle çıkmışsın yoldan
Erenler anlar da nakışsız çuldan
Keçeden dökülen toz bana küsmüş

Üşüyen kalbimdi sahipsiz kaldı
Dehlizinde boğulup sulara daldı
Ağustos ta soğuklar içimi sardı
Zemheride eriyen buz bana küsmüş

Türkünün özünde bir sevda vardı
İçinde bir dünya birazcık dardı
Dilinden düşerken içimi sardı
Tezeneden düşen söz bana küsmüş
BARIŞ KUL