Bana kötülük yapanların mutluluğu, aldık ...

Hayat insana en çok, değiştiremeyeceği şeyleri kabullenmeyi öğretiyor. Anlaşılmak yerine, olduğu gibi kabul edilmeyi öğrendiğinde büyümüş olduğunu fark ediyorsun. İçimizdeki amansız savaş, kabullenişle birlikte yavaş yavaş son buluyor. Çünkü bazı şeylerin değişmek zorunda olmadığını anlamak, olgunluğun en büyük işaretidir. Ama en çok da insanı yaralayan, gösterdiği ilginin, emeğin karşılıksız kalmasıdır. Çabasızlık, duyarsızlık kalpte derin bir iz bırakır. Yine de ben yıkılmıyorum. Çünkü kalbimde iyilik taşıyorum ve biliyorum ki iyiler, yolun sonunda daima kazananlardır. İyiliğimden vazgeçmeyeceğim, çünkü gerçek zafer, kalbini karartmadan yürüyebilmektir. Bana kötülük yapanların mutluluğu, aldıkları ahlarla gölgelenir. Onlar bunu belki şimdi anlamaz, ama ilahi adalet er ya da geç tecelli eder. Ben çoktan geride bırakmış, yoluma devam etmiş olacağım. Unutmayın, arkadaşlar; size ne kadar kötülük yapılırsa yapılsın, affetmeyi öğrenin. Çünkü kinle ve öfkeyle yaşamak, sadece size yük olur. İnsanın kalbini karartan kin değil, aydınlatan affediştir. Hesap elbet sorulur; bu dünyada olmasa bile, mahşerde sorulur. Siz yeter ki yolunuzu temiz tutun, kalbinizi kirletmeyin.