Ne hasta bekler sabahı,
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
Devamını Oku
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Ah be Nimet Hanım, ahh...
Zülfiyâre dokunmuşsunuz. Anlatmadıklarınız bunlarsa,
anlatsanız roman olur.
Öyle şeylere parmak basmışsınız ki, bir an seneler öncesine, Ağrı'ya tayin olduğumuz yıllara gittim.
O ağzı kapalı, gözleriyle gülümseyen, gözleriyle ağlayan kadınlar geldi aklıma. Ayakları karda çıplak çocuklar,paltosuz titreyen insanlar geldi. Bir boyacı çocuğun peşinden bir palto yetiştirebilmek için merdivenleri üçer beşer atladığımız yıllar geldi aklıma.
Bir kaç lokma için çabalayan fakir insanlar,
küçük gelinler, susturulmuş kadınlar geldi...
Dayak yiyen kadınler... sadece insanlar mı?
Yükünü çekmede zorlanan mandaların kemiklerine, sopalarla vura vura açılmış yaralar geldi gözümün önüne.
Can havliyle haykırmıştım yapma diye de, alayla gülmüştü adam bana. O yaralar yüreğimde de açılmıştı o gün...
Sizin anlatacaklarınız da bitmez, benim yazacaklarım da...
Dilerim ki, tüm insanlar huzur, ferahlık içinde
yaşasın. Her şey gönlünce olsun sevgili dostum.
Sevgiyle...Hâlenur Kor
Ah be Nimet Hanım, ahh...
Zülfiyâre dokunmuşsunuz. Anlatmadıklarınız bunlarsa,
anlatsanız roman olur.
Öyle şeylere parmak basmışsınız ki, bir an seneler öncesine, Ağrı'ya tayin olduğumuz yıllara gittim.
O ağzı kapalı, gözleriyle gülümseyen, gözleriyle ağlayan kadınlar geldi aklıma. Ayakları karda çıplak çocuklar,paltosuz titreyen insanlar geldi. Bir boyacı çocuğun peşinden bir palto yetiştirebilmek için merdivenleri üçer beşer atladığımız yıllar geldi aklıma.
Bir kaç lokma için çabalayan fakir insanlar,
küçük gelinler, susturulmuş kadınlar geldi...
Dayak yiyen kadınler... sadece insanlar mı?
Yükünü çekmede zorlanan mandaların kemiklerine, sopalarla vura vura açılmış yaralar geldi gözümün önüne.
Can havliyle haykırmıştım yapma diye de, alayla gülmüştü adam bana. O yaralar yüreğimde de açılmıştı o gün...
Sizin anlatacaklarınız da bitmez, benim yazacaklarım da...
Dilerim ki, tüm insanlar huzur, ferahlık içinde
yaşasın. Her şey gönlünce olsun sevgili dostum.
Sevgiyle...Hâlenur Kor
Bu şiiri okuyup bitirince,ilk dizenin sıkıntısına düşen ruhun nirengi noktalarını çok doğru yerlere koyduğundan emin olarak büyük resmi tamamladığını görüyorum.
Okundukça Usta'ya yönelik göndermelerdeki 'ustalığı' daha iyi görebiliyorsunuz.
Kutluyorum Usta APEL'i.
Erdemle.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta