Bana Kaldı Şiiri - Aşık Fani

Dilim dilim olan dünya nimeti,
Tazesi alınmış kart bana kaldı,
Soymuşlar dışını,özü yemişler,
Çiğnenmez kabuğu sert bana kaldı.
Saraylar yapılmış beyler oturur,
Her biri bir yandan malı götürür,
Atlas yataklarda yosma yatırır,
Baykuşlar tünemiş yurt bana kaldı.
Dağlara sürüldüm çıkmış haşadım,
Zevki tadamadım,keyfi boşadım,
Ömür boyu böyle mahzun yaşadım,
Kuzu görünümlü kurt bana kaldı.
Çalıştım,çırpındım karım olmadı,
Hayalden öteye varım olmadı,
Bel bağlayıp sadık yarim olmadı,
Özde kalleş,sözde mert bana kaldı.
Böyle çarpık düzen beni sıkıyor,
Hızır bildiklerim hınzır çıkıyor,
İnan ki açlıktan ağzım kokuyor,
Yedirmez,içirmez Lort bana kaldı.
Divane Fani’yim böyle durulmaz,
Adalet olmazsa nizam kurulmaz,
Şu vahim halime cevap verilmez,
Çaresiz dermansız dert bana kaldı.

Aşık Fani AFŞİN-17,09,2012-04:30