Bana Kalan Yangın Şiiri - Salih Bardakçı

Ben ömrümü;
Yaşamadan yaşlandığım bütün ömrümü
Hiç kimseyle paylaşmadığım varlığımı
Yağmurlarda baldırı çıplak dolaştığım çocukluğumu
Yarılan taze ekmeğin buğusunda seninle paylaşmıştım

Şimdi;
Yürüyüp gidiyorum işte arkama bakmadan
İncitmeden kırmadan nedenini sormadan
Yalvaran gözlerime göz kapaklarımı paravan ederek.
Gidiyorum işte göz yaşlarımı yüreğimin yangınına serperek

Sonra;
Her sey bos be dostum her sey bos
Sende umutlarini toplarsin yarina
Hayal kirikliklarini carparsin dununle
Bolersin gelecegini yanindaki bos şişeyle

Çoğunlukla;
Yagmur yagsada goz yaslarinla beraber dolduramazsin şişeyi
İslansanda sokak lambalarinin altinda vuramazsin sinsi geceyi
Aylak aylak dolasip nagra attigin caddedeki iskenceyi
Unutamazsin unutamazsin asil terkedilisindeki kahbe gercegi

Ve sana;
Bir asi fırtınada kaybederken umutlarımızı
Sen yine umursamadan harcıyordun sevdamızı
Bir sofralarda meze ettin yaşadıklarımızı
Yağmurlara aldırmadan sattın çırpınan gözyaşlarımızı