8 Ağustos sabahı...
Uyandım kahroluşlarımla kalbim buruk.
Hayattayım işte acılarımla başbaşa.
Mutluluğu buldum sanmıştım ama :((
Oysa kalbim sonsuz bir boşlukta..
Seni nedensiz kaybettim biliyorum..
Suçum neydi hala merak ediyorum..
Kaderime isyan etmiyorum, yinede
Sana sonsuz mutluluklar diliyorum
Ne hayat bilmediğim kadar güzel
Ne insanlar göründükleri kadar iyiymiş..
Buralarda yok olurum acılarla ve öğrenirim
kalpsizliği ve artık ölüm bile acır bana.
Son nefesimde son bir oyun son bir zar
Artık bana kalan karanlık ......
MEZAR...
8/8/2000
Gülay AtilayKayıt Tarihi : 9.8.2000 02:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)