Bana Kalan Şiiri - Selim Abdülkadir Gözler

Gerçekten ihtiyacım vardı
Odayı darmadağın etmiş
Ve bir köşeye sinmiştim suçlu bir çocuk gibi
Yakın bir ses duymaya ihtiyacım vardı

Seni aradım, kapandı telefon
Bir daha aradım, bir kere daha
Artık sağlıklı bile düşünemiyordum
Ve artık yazıkki telefona ulaşılamıyordu.

Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum
Dağıttıklarımın arasından bir şiir geçti elime
Usulca uzandım değmeden diğerlerine
Ve mesaj attım sana son kez

Çokça zaman sonra iki mesaj geldi
Sana gönderdiğim mesajların ardından
Peki! ... Bana kalan neydi
Yaşadığımız o büyük aşktan? ...

Düşündüm bir zaman
Eğer bana kalanı kelimelere dökebilmiş olsaydım
Adı aşk olmayacaktı
Anlatabilmiş olsaydım
Sevda anlamsızlaşacaktı...

Bana kalan tarifsiz bir haz
Ve hatırladıkça gülen gözbebeklerimdi
Belkide tüm kaçışlarımda
Beni kulağımdan tutup geri çeviren yüreğimin sesiydi...
Kimbilir! ...

Ama bunu anlatabilseydim
İşte o zaman kendimden şüphe edecektim

Artık tek bir kelime bile etmiyorum
Yaşanan onca güzel şey üzerine
Etmeyeceğimde! ...
Yazıkki beceremedik dost kalmayı diyeceğim, seninle

Ama gün gelecek birgün bu sevda
Hepsinin, herşeyin üstüne çıkacak
Geçmişi tümüyle karıştıracak
Ve sonra geldiği o karmaşanın içinde tekrar kaybolacak

İşte o gün sevgilim
Dönüp bakacağız hayalimizdeki eski sevgiliye
Gözlerimizde yaş ve boğazımızda o düğümle
Teşekkürler diyeceğiz yaşattığın o sevgiye...