03.10.1997 MUDANYA
Bilmem kaç kere aynı rüyayı gördüğümü
Aynı durakta kaç kez beklediğimi
Sonuçlar doğurdu yalnızlıkları
Elimde olan bulaştı üstüme başıma
Gerçeklik çekti içine kaybetti beni
Rüyalarımda hep aynı şeyi anımsadım
Ama olmadı yapamadım işte
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta