Bana kalan Şiiri - Süleyman Balaban

Hayat bazen o kadar acımasız olur ki,
Bazen insanları tanıyamazsın veya
tanıdığını sanırsın
Geçmişin yüzüne bıraktığı çizgiler
sadece hayal kırıklığından ibarettir
Bir kişi çıkar karşına en olmadık bir zamanda
geçmişi bir anda silmekten
bir an bile tereddüt etmezsin
çünkü yaşadığın acıları
kendine bir tecrübe olarak kabul ettin ya!
Geleceğini onunla çizmek
hani teşbihte hata olmaz;
Aynı denizde aynı gemide yol alırsın.
Onunla yaşarsın umudun o olur çoğu zaman
Fazla şeyler beklemek belki de ahmaklık olur
Ne beklersin sadece riyasız bir sevgi.
Sevginin doruğuna ulaşmışken Riya’lar çıkar karşına
Canını yakar vazgeçmek istersin ama vazgeçemezsin
Çünkü nefs-i duygular doğruları görmene izin vermez
İnsan asla yapmam dediği şeylerin başrolünde buluveriyor kendini…
Günahını sevabını mı?
İlahi terazi’ye havale edersin. Denge diye bir şey var hani benim verdiklerim nedir? Onun bana kattıkları neler?
Vicdanlı insansındır acaba benim hatam mı?
Oldu dersin? Anlattıkları gelir aklına
boşluğa düştüğünü hatalarını açık yüreklilikle anlatır sana
Aklında deli sorular?
Ya canım uzayın derinliklerinde değiliz ki!
Boşluk olsun yaşadıklarımızda
Önce yere sağlam basmalısın bu hayatta
Bir adım ötende ölümde olabilir ya da mutlulukta
Yaşamasını öğrenmelisin kimin dost,
kimin menfaatçi ve kimin zor günde yanında
olduğunu unutma zaten hepimiz yaşıyoruz bir şekilde
Kimi saygınlığında nam salmış
kimi şerefsizce!
Bir bakıma kendine zararlı ya da zavallı
Sen sadece öyle gör kendini
Aynalar kimi zaman yalan söyler
Gördüğün iki kemik bir etten ibarettir
Şunu da sakın unutma!
İnsanı insan yapan sadece iyi niyettir
Çoğu zaman kaybetsende
Eğer öyleysen hoş geldin aramıza
Hadi tanış benimle…
Biz mi? Galiptir bu yolda mağlup olanlar merhaba…