Düşüncelerin önünde eğilip,
Yenilgilerime sarılıp, var olmanın
Olamayan varlığına alışıyorum.
Her alışkanlık kaç insan boyu ayırıyor
Beni senden.
Söz anlamını yitirince
Geriye kalan haykırışlar mutluluktan değil
Üzgünüm.
Sana her sarılışımı çalan
Bir arsızı doyurmaya çalışan
Çaresizliğimdir.
Ne sesinde gizli bir kedere sığınırım
Ne de çaresi olur aradığım küçük mutluluklar..
O kıyıdan binip gittiğin gemi,
Çoktan uzaklaşıp götürdü sendeki beni...
Geriye kalansa,
Düşüncelerin önünde eğilip
Yenilgilerime sarılıp, var olmanın
Olamayan varlığına alışmak.
Bana Kalanı bölüşüyorum artık zamanla…
Kayıt Tarihi : 29.9.2016 08:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!