Mürekkebim yorgun bir karanlıkta akar resmine.
Eskiye dönmez içimizin çocuğu artık.
Her mevsimi yaz eden şarkılar bilir; ama söylemezdik
Melek kokulu uykulardan uyandırmamak için kendimizi.
Eritirdim yüzündeki anlamı her yay yana oluşumuzda
Tenini ağlayan bir çocuktu bana.
En güzel yanım sana açan çiçeklere dönerdi sen bakınca.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
