Bana Kalan Şiiri - Bülent Cürül

Nasıl terk eğledin beni sevdiğim
Kokladığın gülden bıkarcasına
Güneşin dünyayı yaktığı gibi
Sinemde ateşler yakarcasına

Nesine aldandın nesine yandın
Varıp bir vefasız yâre dadandın
Sırtımdan vurunca dinermi sandın
Kalbime hançeri sokarcasına

Bir veda etmeden nasılda gittin
Çekilesi değil canıma yettin
Bilinmeze ittin cana kastettin
Anlıma kurşunu sıkarcasına

Ardımdan bakmıyor o kara gözün
Her köşede izin evimde hüzün
Albümlere baktım resminde yüzün
Odamda gül gibi kokarcasına

Bileydin ne hale güne kalmışım
Rıhtıma yanaşıp seyre dalmışım
Yakamoz’u senin gölgen sanmışım
Aynada yüzüne bakarcasına

Derbeder olmuşum yokluğun elim
Dalımı kopardın büküldü belim
Bedenim titriyor yakındır ölüm
Sanki can bedenden çıkarcasına

Usta Kalemlerden

Bir sendin kararan gönlüme ziya
En güzel yerinde bitti bu rüya
Yüzüme bakmadan gidiyorsun ya
Dünyayı başıma yıkarcasına................Abşari

Yine sardı beni derin düşünce
Herkesin tabiri kendi düş’ünce
El oğlu atar da dara düşünce
Anne sahip çıkar “kokarca”sına…..(E.Y.)

Gel, gör eserini, zannetme ki naz
Vurdun yüreğimden ne söylesem az
Senin yaptığını Azrail yapmaz
Ölmeden mezara tıkarcasına - gelin