Bana Kalan Şiiri - Ali Kaan Kapucu

Dün; seni anlattım
Gecenin yalın halindeyken sokaklar
Seni anlattım yalnızlığıma.
Bir melek var dedim
Deniz gibi çekici ve narin.
Bir dansa kalktığı zaman
Gökyüzü rüzgarını yollardı
Tarasın diye saçını.
Yürüdüğü zaman
Bulutlara yarenlik yapan
Dağların etekleri
Gülleri sererdi yollarına.
Güldüğü zaman
Güneşi unuturdum tepemde
Bütün gün
O dolaşsın isterdim gökyüzünde.
Yürüdüğü, oturduğu bütün yerleri
Hatıralarıma kazıdım.
Ve sustum.
Doldu gözleri yalnızlığımın.
Bana sordu;
Neden
Hüzün dolaşmış gönlüne
Anlattım
Dilimin döndüğünce ona;
O melek var ya
Damarlarıma öyle bir aktı ki
Genlerime şifre oldu.
Kendini işledi.
Sanırdım masallarda kaldı
Kerem Leyle sevdası
Öyle bir şey değildi
Elini tutmak.
Sanki ay değerdi elime
Dolunay haliyle
Hani var ya bahar yağmurunda ıslanmak
Saçlarında asılı kalırdım
İstemezdim kurumak.
İşte bir sen kaldın
Yalnızlığım ban.
Bir adı.
Tuttular bedenimi savurdular
Güneşten uzak kör kuyulara.
Meleği özledim meleği
Saçlarındaki karayı
Gözlerindeki elayı
Ve bana dar ettikleri
Sahil güzeli
Trabzon’umu özledim.