Bana Kalan! ... Şiiri - Alparslan Çolakoğlu

Korku dolu bir yürek bana kalan
Ürkek bir bakış..
Ellerimde hüznün gözyaşları
Leş kokusu sinmiş üzerime
Bir sevenim vardı gitmiş benden
Ömrüm ziyan olmuş zifaf tadında...
Kaç vedaya mekan olmuşum
Kaç çarşafa leke
Namusumu sende bırakmışım
Benim değil kalan yanım
Senin acıların...senin sancıların..
Bir ben var geride kaybolmuş
Dönüp arasam kasıklarım kanar
Yanar yüzüm utancından
Günah kokar ellerim
Bu vakit aşk;
Belden aşağı düşlerde kayıp
Geveze bir kuş olur kalırım
Senin göğsünün üzerinde;
Kendime isyan hırçın ötüşüm
Kanatlanırım sana
Yakarım göğünü..
Dönderme beni geçmişe
Ateşe verme gemilerimi
Limanında kalmış namusum
Dümenin de yağmalanmışım
Pusu da ayrılık zulana demirlenmiş
Ortasından vur yüreğimi..
Bebeğinden dağla gözlerimi
Zaman yetim bırakma zamanıdır sevgileri
Ağlamayı öğrenmeli böyle vakitlerde
Gözlerin yerine yürek.
Yürek ağlamalı..
Dokunmamalı hiçbir körpe tene
Buz tutmalı eller...
Acılarla sevişmeli-birleşmeli beden
Nasıl geçer yoksa bu zindan günler
Küs durmalı sevgiliye
Hiç sevmemeli hatta
Eylemsizdir bu yokuşta yürek
Sen yoluna devamet eyy gece kokulu yar
Bırak; morbakışlarımla ben burda kalayım...