Bana Kalan Şiiri - Veyis Kesgin

Bir ben kaldım,
Uykusuz gecelerin çıkmaz sabahlarında,
Bir de yok olmayan yüreğim,
Yüreğimde ki ateş,sönmeyen yıldızım kaldı.

Bir ben kaldım,
Isınmaz varoşların diplerinde,
Dibini koklayamadığım şişe,
Kırılan boş şişeler kaldı ayağımı parçalayan.

Ben varım tek başıma,
Bitmeyen yollar da yolcu olan,
Barındırmayan hanlarda kalan,
Dağlar da şahlanan yalnız kartal kaldı.

Çıkmaz karanlıklar da kaldı,
Benim olmayacak olan güneş,
Hiçbir zaman benim olmayanlar,
Bana uzak kaldı,bir ben kaldım.

Gökyüzü özgürlüğe mahkum kaldı,
Özgür bıraktım duygularımı tutsaklığıyla,
Bir ben kendi sürgünlerimi yedim,
Benim için kırıldı yazmaz kalem.

Benim hayallerim için kuruldu sehpalar,
İplerde sallandırıldı yarınlarım,
Kefen bile giydirilmedi,
Tüm çıplak sevdamla gömüldüm.

Kayboldu mezarım,
Bir taş bile kurulmadı başıma,
Kara yazı sadece anlımda kaldı,
Bir ben kaldım,bana kaldı olmayan sabahlar………