Bana kader dokundu Şiiri - Mehmet Sani Özel

Bana kader dokundu, sana soğuk
Adını anmaktan sesimiz kısık, sesimiz boğuk
Düşlerde zifiri karanlıklar, cehennem çukurları
İkimizin arasında gayya, uçsuz bucaksız bir oyuk

Ondandır; ne zaman bir korkağa yaren olduksak
Oyuna geldik, mağlup olduk
Sırtımızı yere koyduk!

Şu ef’alin zerresindeki resim
Ne kadar yaramazlık varsa bana ait, bana kesim
Öyle bir dost ki, bütün suçu üstlenmiş, çıkmışta öne
Haykırıyor mertçe; ben yaptım, buyurun ellerimi kesin!
Koparım, kelebek kanadı gibi yüreğimden, düşerim önüne
Ol demde, kırılır direncim, söner ferim ve yaşam hevesim
Derim ki, ben buna layık değilim, nasıl girdim gönlüne?
Ey vefa, aşkı saklandın bir ömür boyu, şu benden
Görüp göreceğimizi koyuverdin(mi?) , son güne

Ondandır; ne zaman bir ağacın gövdesine yaslandık
Boyuna geldik, çiçek açtık, meyve olduk
Unutulan vaatlere doyduk!

Ne mutlu, gerçeği rüyalarda bile olsa, görmek!
Ne mutlu, Allah’ı dost tutmak, Hak için ölmek!
Derviş gibi dünyada, bir lokma bir gömlek
Ve her gece düşte, peygamberi görmek
................................................................,

Bana kader dokundu, önceden yazmış Yaratan (Allah c.c.)
Sana soğuk; emrivakileri taşıyamaz olmuştu üşüyen kan
Kaderden bilirim, bakmazsa bakmasın, bal tartan!
Bu alemde farklı oran; bir lisan bin insan!
Her şey kipine, ne eksik var ne artan
Alnımda, ömrümü vakfeden kadran
Gözlerimde şafak, Şah-ı merdan

Ondandır, bu başı vura vura haşlandık
Oyuna geldik, hac yolunda taşlandık
Onlarda insandı, bizde insandık

30.03.2009