Bana İnsan Gerek Şiiri - Nevin Kılıç

BANA İNSAN GEREK

Özü, sözü bir olan,
Bilmesin yalanla dolan.
Eseri dürüstlük kalan,
Bana mert insan gerek.

Dostlarını beş para satmayan,
İnsanları sırtından vurmayan.
Günahlarını başkasına atmayan,
Bana adam gibi, adam gerek.

Çıkarı için el, ayak öpmesin,
Kuyruğu sıkışınca, kaçıp gitmesin.
Olur, olmaz yerde, ot gibi bitmesin,
Bana kişilikli insan gerek.

Haramdan kaçsın, helali bulsun,
Sözünün eri olsun, sözünde dursun.
Selam versin, hal hatır sorsun.
Bana kibirsiz insan gerek.

Kimi gurursuz, onursuz, yalaka,
Yaptığında, sözünde yoktur alaka,
Böyleleri kişiliksizdir, mutlaka.
Bana yürekli insan gerek.

Çıkarı için yerlerde sürünen,
Tipine baksan, adam görünen.
Kendine tapan, kendiyle övünen,
İstemem, bana gururlu insan gerek.

Elbisenin içinde görünüşü bir insan.
Yüce dağlar onundur, kendine sorsan.
Silip süpürüyor önüne ne koysan.
Bana gözü gönlü tok insan gerek.