Bana Hüzünü Anlatırmısın Şefkat

Rüzgarda, gözlerini kısarsınya
Rüzgarın yüzünü
Yüzünde hissedersinya
Aynen öyle
Ha bir de
Aklına yağmur yağar
Yüreğin üşür
Isıtacak ateşi düşünürsün
Şemsiyesizliğine efkarlanırsın
Üstüne üstsüzlükten ıslanırsın
Hüzün aynen öyledir, evlat

Ama, ıslık çalmasını öğrenirsen
Yağmurun aklındaki kabarcıklarını
Üflersin
Biraz türkü, şarkı ya da
Birkaç mısra bildiğin şiir
Mırıldanırsan
Yalnızlığını yener, şenlenirsin
Neşelenirsin be evlat
Gerisi kolay
Isınacaklara ateş olursun
Ve en önemlisi körlere
Işık olursun

İşin ekonomik yönüde var
Şemsiye olursun
Baş üstünde baş
Her zaman kolunda bir el olur
Dertlilere
Hüzünlere hüzünlenme
Yeter ki ıslandığını, ıslık çaldığını
Söyle
Ama usunu uz geçinenlerin oyununa
Getirme
İşte böyle evlat
Sen kendi havana bak
En iyisi şemsiyesiz yaşamana bak
Evlat
Baban şefkat.