Bana Herşey Seni Hatırlatacak

bana herşey seni hatırlatacak..
adımlarımın korkak bir çocuktan hiçbir farkı kalmayacak artık.
gözlerim görmemeye çırpınırken
kulaklarım duymak istemeyecek bir daha.
her kelimede kendine küfredecek dilim,
aldığım her nefes, her koku intihar.
utanacaklar kendilerinden, varoluş amaçlarından..

ayaklarım olduğu yerde dönerken eskiyecek ayakkabılarım.
bacaklarıma değecek rüzgar yırtık pantolonumdan.
kirden rengi değişecek eksik düğmeli gömleğimin,
ter beyazlıklarıyla süslenecek koltukaltları.
saçım makası, sakallarım jileti özleyecek,
gözlerim kuruluğu, ayaklarım dermanı..
parfümüm, tarzım hatta yüzüm bile değişmiş olacak
'sen beni hala aynı bilirken'..

gördüğüm her beyaz bana seni hatırlatacak..
her beyaz ayakkabı,
her beyaz tişört..
beyaz giyinmiş her adamda kendimi göreceğim,
her beyazda seni gördüğüm gibi..
mide acısıyla iç geçirip yiyemediğim her pizza,
başka güne ertelediğin, gidemediğim her sinema,
ardı ardına yakılan her sigara,
her iskender,
her dürüm çiğköfte,
her ankara,
her yumuşak şeker sen olup ezecek sinemi..
bana azalttırırken sen de başlamıştın ya hani,
kolayı da azalttım, içemiyorum artık..
insanlığı iyileştiren her doktor,
hastane odası gibi kokan her yer,
her röntgen filmi,
her ilaç ismi,
her tıbbi terim daha da derine atacak beni.

senin olmadığı için üşütecek beni
bana bakan her göz, bakamadığım her göz..
gitarımdan dökülenler olacak sana yaşadığım şiirler
hastane bahçesindeki 'yeşilliklerin' önünde..
daha sık geleceğim ilk sana sarıldığım banka.
belki üzerinde izleyeceğim güneşin doğuşunu..
çalamadığım her parça seni hatırlatacak bana,
gitar çalmasını bilmediğin gelecek aklıma,
benden öğrenmek istediğini hatırladığımda yok olacak
tüm öğrenme isteklerim..

herşey senden bir parça olacak gitgide..
ve ben,
yaşayamamak nedir tekrar öğreneceğim istemeden.
yosun tutmuş gözlerimden taşanlarla dolacak denizler okyanuslar..
kimse anlamayacak ne durumda olduğumu,
küflenmiş yüreğimi.
nasıl olsa her yağmur yağdığında herkes benim hep olduğum gibi..
yüzüm gözüm sırılsıklam,
durum vahim,
ben perişan..

herkesin görüp duyabileceği,
senden başka kimsenin hissedemeyeceği bir yere sakladım kendimi..
artık gök gürültüleriyle,
şimşeklerle,
yıldırımlarla geleceğim gecene..
yeri göğü inleterek, göğü bembeyaz yaparak haykıracağım sevdamı..
gözlerimden süzülenler ıslatacak caddeleri sokakları,
kirler akıp gidecek her birinden,
temiz bir gün bekliyor olacak seni..
herşey bana seni hatırlatacak ve ben,
çok özleyeceğim beni sarışını..
sana dokunamadan yaşayacak adını 'aşk' koyduğumuz.
her nefeste içimdeki çocuğa fısıldayacağım adını,
takatsiz anılarda yaşayacak bize ait olanlar.
sensiz büyümeyecek içimdeki çocuk!
bedenim donuk, buz gibi olsa da yüreğim alev alev yanacak sevdanla,
bir an bile üşümeyecek ellerin..
ben sana yanarken, hiç üşüyebilir misin?

bana herşey seni hatırlatacak..
seni her yaşadığımda daha da büyüyecek alevim..
her alev dudakların olacak beni kül eden,
her deniz kenarı gözlerin,
küllerimden beni tekrar hayata döndüren bakışların körükleyecek alevimi..
herşey bana seni hatırlatacak ve sen benden habersiz,
'yaşıyorum' diyeceksin..
sen olmadan iyileşmeyecek dizlerini tutarken kalbi üzerine düşen çocuk,
geçmeyecek kabuk tutmayan yaraları,
her sancıda yine senin adın..

bana herşey seni hatırlatacak..
gözkapaklarımdaki resmini her gördüğümde
yeniden aşk saracak bedenimi..
sen yine benden habersiz..
ayrı bir hüzünde..
ayrılık çanları çalarken mantığınla,
unut kalbini..
unut hadi,
unut unutabilirsen...