Bana Hep Göç Göç Düştü Şiiri - Fahri Bulut

BANA HEP GÖÇ GÖÇ DÜŞTÜ
İlk kez tanış olanda, sevinci ve kederi,
Adaletli ve adil paylaşırız demiştin.
Elleri kalbe basıp, yemin bile vermiştin,
Bana hep acı, keder, sana mutluluk düştü.

Sözünü, yeminini, unuttun ve tutmadın,
Sol yanımı boş koydum, gece girip yatmadın,
Arzu duydum, özledim, gül yanaktan öpmedim,
Sana gülmek, eğlenmek, bana ağlamak düştü.

Bil ki senin yüzünden, sevgiye ettim tövbe,
Kırk yıllık aşk çabamı, bir gün de ettin heba,
Kırma âşık kalbini, tavaf edecek Kâbe,
Bana ölüm düşlemek, sana çok yaşam düştü.

Sana ağlayan göze, üzülen kalbe yazık,
Mutlu âşık olmadı, neylersin düzen bozuk,
Maşuklar, aşığına, atar oldular kazık,
Sana ilkbahar, yazlar, bana hazan, kış düştü.

Zalimsin demiyorum, şansa vefasız çıktın,
Ölümüne sevgimden, çabuk usandın, bıktın,
Rızazade, evimi yazık başıma yıktın,
Sana sılada kalmak, bana hep göç göç düştü.
21.01.2023
Fahri Bulut Rızazade