Bana Hasret Demeyin Şiiri - Mesut Öztürk

Bana hasret demeyin!
Duymak istemiyorum....
Bana özlemden bahsetmeyin!
Kulaklarımı kapatıyorum.
Sakın ha!
Ayrılığın lafını bile etmeyin.!
Acı deryasında boğuluyorum.

Odamın dört duvari,
sanki ayaklanmış üzerime geliyor.
şu yorgun omuzlarım,
Yalnızlığı kaldıramıyor.
Gücüm tükenmiş ama sonkez
Belkide diye bir mucize bekliyor.

Bana hasret demeyin!
Nerde bir çocuk görsem,
Yavrularım gözümde canlanıyor,
Nerde çocuklarıyla ilgilenen
bir kadın görsem,
Gül çiçeğim burnumda tütüyor.
Bana hasreti anlatmayın!
Ben acısını çeke çeke yaşıyorum.

Ne zaman çocuklarını
gezdiren bir adam görsem,
Koca yürekli babam geliyor aklıma.
Ne zaman yavrusunu sevgiyle
kucaklayan bir kadın görsem,
Gözlerine kurban olduğum
anam geliyor aklıma.
Bana hasreti anlatmayın!
acısını çeke çeke yaşıyorum

Ne zaman gülümseyen
bir kadın görsem,
Yoluna öldüğüm bacım geliyor aklıma.
Ne zaman tebessüm eden birini görsen,
Karakaşlım sürmelim,
Gardaşım geliyor aklıma.
Bana özlemi anlatmayın!
Her dakika acısıyla yaşıyorum.

ne zaman yolda birini görsem,
arkadaşlarım geliyor aklıma.
Ne zaman bir iç çeksem,
uğruna öldüğüm,
göz yaşlarımı döktüğüm
Sılam geliyor aklıma.
Bana gurbet demeyin.
ben o cehennemde yaşıyorum.

Yilllar önce doğduğumda
her çocuk gibi bende aglamışım,
Aradan 33 yıl geçmesine rağmen,
hala ağlıyorum.
Bu dünya da özlenecek ne varsa
tek tek hasretini çekiyorum
Bana hasret demeyin!
çünkü ben özlemi hergün
içime çekiyorum.

Birgün bu özlem biterse,
Hasreti katmayacağım şiirlerime,
Birgün bu hasret biterse... ki
inanmıyorum.
Atalarımız ne demiş?
Ömür biter hasret bitmez.