Bana gurbet değil işsizlik yakışır

ben ki bu dağların gölgesinde yeşil gözlü bir mahkum
dağlar ki denize uzanır
bu yüzden mavidir kıyısında açan çiçeklerin yaprakları
bu yüzden balık kokar erik ağaçları
ben ki bu dağların çocuğuyum
dağlar ki denize dökülür her yağmur yağdığında
sevişmelerimizin rengi de mavidir öyleyse
ve biraz da tuzlu
ben ki bu dağların çocuğuyum
dağlar ki çamurludur hep
bana kravat değil
terli gömlek yakışır
zindanlar ki rutubetlidir hep
duvarları yosunludur mahpusların
etrafında paslı dikenli telleri
kaçak bir mahkumu avuçlar uçmasın diye
sokaktan gelen ses kavganın sesidir
ekmek alabilmek için çalışır insanlar
eve erken gidebilmek içindir bu telaş
ben ki bu dağların çocuğuyum
bana gurbet değil
işsizlik yakışır
yırtılan gömleğimi
ezilen bileğimi
dayak yiyen gölgemi
yanıma aldım da geldim