Bana Güneşi Unutturan Sensin

Bana güneşi unutturan sensin
Yıldızları sayıklarım her akşam
Dağınık bir zihinle,
Herkesten kaçıp sana sığınırdım bilirsin
Ölüme terk edilmiş hasta gibiyim şimdi
Bir iksir olsan yarama keşke
Mucizem olurdun.
Sana dairdir yaşama tutunmam
Biliyorum her acı geçecek elbet
Ama izi kalır yürekte,
Dinmeyen acı budur işte,
Suskunluğum başlar o zaman
Hatıraların hatırına,
Bu yüzden günün bir kaç saatinde
Saklanırım kendimden
Muktedir değil hiç bir hata mutlu etmeye
Ve güzelleştirmeye muktedir hiç bir kusur
Ruhumun maviliği kayboldu
Bu yüzden unuttum gök ve denizi
Bırak kanatsın yüreğimizi dikenler
Yeter ki gül solmasın
Ve renginde hatırlasın bizi
Bir kül bırakır ardından her yangın
Öyle bir yaktın ki beni;
Ne bir kül kaldı arkamdan
Ne de bir parça duman
Ağırlığımın özgülünü kaybettim
Bu şehirde,
Oysa bu şehrin bütün sokaklarına
Adını verdim, bütün kapıların numaraları
Doğum tarihin.
Hangi kapıyı çalsam sen çıkarsın sandım.
Yine aradım seni bu akşam
Çaldığım kapıyı açan sen değildin.
Bir yanlışlık olmalı
Bende, sen de veya bu şehirde...