Bana Gül'ümü Verin Şiiri - Kenan Özmen

Ben;
Sonsuz ufuklarda bir toz zerresi
Belki silik bir umut
Belki de doğan güneş
Bana yarınlarımı verin
Bir de dünümü
Verin ki silkineyim
Dağıtayım tüm efkarımı
Buradayım diyebileyim
Beni bekleyenleri yeter beklettiğim
Artık yeter seyrettiğim
Bir zamanlar dağları delmişti dedem
Köprüler kurmuştu gönüller boyu
Komşusu açken uyumazdı o
Yeryüzü ağlarken gülmezdi, gülemezdi
Yalnız tek gayesi oldu kısacık ömründe
Sevmek
O’nun için ve karşılıksız sevmek
O dedemdi, deryalar aştı
Vesile olma şerefiyle sevdiğine koştu
O şimdi sevdiğiyle
O şimdi Gülüne komşu
Bana Gülümü verin
Bir de özümü
Verin ki güleyim
Etrafa nurlar saçayım
Gönüller kurayım Sırat köprüsüne
Sevgilime kavuşayım
Bana gülümü verin...