(Bütün engelli kardeşlerime armağanımdır)
Bir tatil dönüşü,
Zindan renginde çığlık…
Eksilerek uyandım.
Alamadım enkazından ayaklarımı
Trafik kapanında ellerim
Canavar tırpanıyla vuruldu
Döküldü hayallerim
Uzuv uzuv budandım
Çukurlarında yangın, çukurlarında ateş
Milini çekmiş oysa dümen
Işıtmadı güneş,
Köz bebeklerine dönmüş gözlerim yetim
Bütün renklerini gökkuşağının,
Ve ışığımı kaybettim
Şimdi zifte bulanmış bir hayat…
Gece kardeş yasında
Çürüdü mehtap
Ben bu rengi daha önce neden hiç görmemişim?
Eyvah
Göz göz olmuş gözlerimle
Nasıl da siyah…
Hani bir paçavra gibi yırtılsa bütün karanlıklar
Işık sızar mı?
Biter mi yeniden ayaklarım?
Ellerim uzar mı?
Dokunmayın yüreğime öyle,
Sonra bir hıçkırık,
Delirmiş bir nara,
İçli bir ağlama oturur
Düğümlenirim.
Ne merhamet buyurun,
Ne hakir görün
Acıyarak bakmayın ne olur
Bana sadece gözyaşlarımı verin.
Gönlüm deryalar kadar
Gelin ve girin.
(Amasya, 14/01/2014)
(Unutmayalım! Hepimiz birer engelli adayıyız)
Kayıt Tarihi : 14.1.2014 14:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
(Unutmayalım! Hepimiz birer engelli adayıyız)

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!