Bana Gösterme Şiiri - Ömer Ali Tortum

İnsanı kusursuz gösteren ayna,
Beni görme; beni bana gösterme.
Yaktığın benliğin içinde kayna,
Sahte güneşini göklere verme.

Bıktım meleklerin huysuzluğundan,
Soğuk merhametin soysuzluğundan,
Bazen şeytan bile asil çoğundan;
Onlar günahsızmış(!) , sakın el sürme.

Hatalarım vardı, yığınla hemde,
Yuttum da takılı kaldı midemde.
Kararmış bir ruhtum kendi gölgemde
Derdim, o başkası, sakın ürperme.

Geç oldu anladım ve geç uyandım.
Gerçek bir aynaya doğru dayandım.
İlk başta kendimi başkası sandım;
Yüceltme kendini, göklerde görme.

Ben hissiz, ben yalnız ben duygusuzdum,
Ayakta uyudum ve uykusuzdum.
Belki vebalıydım, belki kuduzdum,
Dibinde sen varken elleri yerme