Bana Görünmeden Git Şiiri - Hasan Türkyı ...

Son bir kez el sallama, “elveda” deme sakın!
Gideceksen; sessizce, bana görünmeden git!
Bir lamba yandığında kaçan karanlıkların
Hızında, yani birden, bana görünmeden git!

Mesela gün uyurken, ortasında gecenin,
Beni konuşturmadan dilinde bülbülcenin…
Ve bahsini duymadan “Kal” diye bir hecenin,
Karşında yalvartmadan, bana görünmeden git!

Yalnızca bir lâhza dur tam kapının önünde.
Bir damla gözyaşı dök bu ayrılık gününde.
Aşk’ın en yaslı anı ve hüznün düğününde,
Arkana bakmadan ve bana görünmeden git!

Gideceksen, bir daha dönmeyi unutarak,
Gitmenin bedelini bilerek, anlayarak,
Kapıdan çıktığında gemileri yakarak;
Anahtarları bırak, bana görünmeden git!

Gittiğin yerde her şey beni hatırlatacak;
Ayrılık asıl o gün bağrını kavuracak!
Sana yalnızca çile var artık yaşanacak…
Hepsini göze al ve bana görünmeden git!

Bir mektup bile yazma, hatta selam yollama,
Mümkünse yaşadığım bu şehre hiç uğrama.
Çünkü bu merhem değil, tuz basmaktır yarama!
Gelip görünme bana, bana görünmeden git!