Bana Geri Dön Şiiri - Kâmil Şenol

bana geri dön
bana geri dön
masmavi bir kibrit alevinde
yeniden parmaklarım dudaklarında
nemli bir ormanın buğulu kokusu
sigaramın kıvrılarak yükselen dumanı

kaç kez gece yırtılır bilmem kaç kez
aç gözünü dudakların nerede
sokaklara vurdum kendimi
yağmur arkamdan yağıyor
bir toz bulutu bahçelerde
bana geri dön
bana geri dön

bana geri dön
bana geri dön
nasıl bir mevsimdi o mevsim
kirazlar çiçek açar
askerler savaştan döner
bir kolu kopuk bir bacağı yok
gökyüzüne kurulan salıncak
bana geri dön
bilmez misin bu memlekette
askerler geri dönmez hiç
kimi balkanda kalır
kimi galiçyada
kimi trablusgarpte
kimi çanakkalede
yemeni sorma hiç
bana geri dön

bana geri dön
bana geri dön
ay geceleri sevişmeler
belki bir kelebek konar dudaklarına
ısıtır gözlerini

bana geri dön
bana geri dön
çıplak bir çığlık üzerimde
ardarda düşen yıldırımlar
upuzun bir iskelenin ucundayım
gemiler gidiyor gemiler geliyor
ömür gidiyor ömür geliyor
parmak uçlarımda boynunun damarları atıyor
o kesif kadın kokusu ki hiç bir yerde yoktur
bana geri dön

içimde bir yerlerde dalgalanıyor
o her daim efelenen asiliğin
bıçak tutuşun oje sürüşün
ve dahi merdivenden inişin

iskelenin ucunda bir küçük beyaz bulut
gidiyor gemiler çalparası eksik

bana geri dön

bana geri dön
gülüşlerin çoğalır dudaklarından
körelir gözlerim
yıkılır depremlerinde
geçtiğimiz her bir köy kasaba
seninle ayak bastığımız
belki uçmaktı bilmiyorum
bana geri dön