Bana Geliyorsun Şiiri - Şehmus Kartal

Bütün bir günüm seni düşünmekle geçiyor,
Sessizce geldiğini bu kalbim hissediyor.
Bana geliyorsun sen yürüyüşün edalı,
Herkes biliyor beni sana oldum sevdalı.

Yalnız günümde değil gecemde de sen varsın,
Uykularımdan girip her zaman içimdesin.
Dolaştığım her yerde eşlik edersin bana,
Hayal âlemimde de yer ayırmışım sana.

Seni damarlarımda kan gibi hissederim.
Aniden yüreğime damlarken de bilirim.
Sevgine açığım ben beklerim kaç zamandır,
Böyle bir güzelliği yaşamadım çoktandır.

Yalnızlığım özlemim yalnız senle bitecek,
Bana gelirsen eğer hasretim de dinecek.
Yıllardır bu sevgini kalbimde taşıyorum,
Bir tutkuya dönüşmüş ne eder bilmiyorum.

Sana bağlanmak bana alışkanlık değildir,
İnan seni özlemek bir yaşam biçimidir.
Çünkü sevgin ansızın bende anı başladı,
İlk görüşte yüreğim birden sana ısındı.

Bir rüya değildi bu karşımda duran kamet.
Işık yandı içimde koptu birden kıyamet,
Sanki ikimiz birden ayni düşü kurmuştuk,
Ansızın bilmediğim bu yerde buluşmuştuk.

Ortak bir his sarmıştı titrerken bedenimiz,
Odaklandık bir anda hızlandı yüreğimiz.
Karşı konulmaz bir güç sanki uyardı bizi,
Birleştirmek istedi uyaran sevgimizi.

Hayatın iki ayrı yönüne düşersek biz,
Karşı koyarız yine her türlü zorluğa biz.
Birlikte sevgimizi büyüten yüreğim var.
Korunacak her yerde inan sığınağım var.