Hiç bir yere gitmek istemediğinde bana gel.
Bazen sevmelerin anlamı kalmıyor,
bazen yolların tadı.
Seni anlamayan insanlar arasında dolaştıkça,
büyüyen yalnızlığına sarıl gel.
Herkes çok biliyor..
Herkes biliyor kesiliyor..
Nefesin kesildiğinde İlk derin nefes..
İşte onu aldığında gel..
Güvenli limanlarından ayrılmayanlar bilmez riski, anlamazlar ne çektiğini..
Yok olduğunda..
seni saran düşlerinle gel..
Kayıt Tarihi : 12.10.2019 10:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şebnem Erkan](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/10/12/bana-gel-44.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!