Bana gel Şiiri - Osman Nar

BANA GEL

Yoğunum deme isteksizliğine koyduğun adı
Ömürler tükenip gidiyor yetişte gel...
Zaman alıp götürmeden bizden o şevki tadı
Gündüzleri doldur ,geceleri boşalt ta gel.

Düşünürsen eğer var içinde mürtefi mevlayı
Atarsın üstünden içindeki hasis ,riyayı
Birde akıl eder olursan ahvali ,sılayı
Yakın zamanı ötelere atmadan gel.

Arzular hevesleri tez bitirir varınca
Gaflet hakikatte yaşar uyanmadıkça
Tükettiğin ömrü anlarsın arda bakınca
Hevesin coşup, takatini yitirmeden gel.

Muhabbetsiz dostluk, bizar getirir
Açgözlülük hep tamahlık ettirir
Kanaatsizlik, sıkıntı, bela devşirir
Bedbaht olup acıya yanmadan gel.

Çok mal kaçırır gece uykuyu
Hep bulursun içinde sıkıntı doluyu
Eğer sorarsan bana bu soruyu
Canı maldan sılaya alda gel.