Bana Gel Şiiri - Dilara Güney

Güneş yeryüzüne dökülüyor,

Ben derinliklerde puslu yaşıyorum,

Mavinin dünyaya yaltaklanan galiz gölgesinde

Hiç nefes almadan,

Pelteleşmiş olarak yatıyorum.

Yukarıda büyük bir savaş var

Kızıl lavlar açık maviye galebe çalar

Sonra dünya kararır,

Benim dünyam ise renksizlik

Savaş burda biter,

Geriye kalan son saldırı sezsizlik.

Şimdi orası harmanlık.

Ay gururludur,

Tüm görkemiyle şahlanır

Onunla beraber,

Işıklı menfur ruhlu maviler sallanır

Sen seyredersin onları,

Kamaşır gözlerin, sen göremezsin beni.

Gözlerine fısıldarlar her türlü yalanı

Kanma! aklına sokulan kararsız sözcüklere.

Gösteremezsin onlara içini, söylesene

Kapalı kapılar ardında

Nasıl hayal edebilirsin onları?

Aklını baştan sona yoklarlar;

Gözlerini ödülde tut!

Hissederse bakışların aldandığını

Sonra iyileştirmen gerekir

Gözlerinin arkasındaki bahtsız acıyı

Ben Ay'a iyi geceler dilerim

Şefkatli güneşimi isterim,

Mavileri inciten

En sıcak nurlarını,

Seni benim yanıma getiren.

Bırak dünya içerde ne olduğunu görsün,

Ayırma beni senden.

Al burdan götür beni kıyıya

Uzanalım orda sonsuzluğa,

Kimin ne gördüğü,kimin umrunda,

Burası güzellikler ülkesi diyorsun ama,

Burada,

Gece ışığında,

Ölür gibi hissediyorum.

Çünkü sadece hayal edebiliyorum.

Dilara Güney 06.01.2011 01:18