Doğma güneş, doğma benim dünyama.
Seni görmek, dertlerimi görmektir.
Gece yalnız, hep uykusuz kalsamda,
Gece demek, yarı ölmek demektir.
Gece beni kimse görmez ağlarım,
Ben benimle dertlerime yanarım.
Doğan günle dert yeniden başlıyor,
Çilelerim dolup dolup taşıyor.
Gece benim, ben beni de bilenim.
Gündüzleri yalancıktan gülerim.
Gece, uykular gelmese de aramam,
Gündüzleri, hayal bile kuramam.
Aykırıyım, sevmiyorum gündüzü.
Nasıl sevem? Görmüyorum dost yüzü.
Gündüzleri tedirginim huysuzum,
Doğma güneş, ben seninle mutsuzum.
Ramazan Ateş/Enschede-15.3.2006
Ramazan AteşKayıt Tarihi : 16.3.2006 21:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!