Bana en çok sen yakındın
Bilemedim o günlerin kıymetini
Hep böyle gider sanmıştım ama yanılmışım
Şimdilerde o kadar arar oldum ki
Tebessüm bile etmek gelmiyor içimden
Kuru bir merhaba bile
Uzun ve söylenmesi zor bir cümle benim için
Vay be ne kadar da hayırsızmışım
Ne kadar da kadir kıymet bilmezmişim
Söylenmedik kelam yazılmadık satır bırakmadım
Baksan laflaımın yanında en ağırı bile hafif kalır
Hakaret mi, birdi bin oldu ben yazınca
İftira mı, inan sayısını bile hatırlamıyorum
Her seferinde sustun öylece bir şey söylemedin
Bakışların var dı üzerimde
Her seferinde beni daha da küçük düşüren bakışların
Nerede dank etti biliyor musun
Eski eşyalarının arasından bir resmini buldum
Hani senin en çok beğendiğim dediğin resim var ya
Üzerine bir not düşmüşsün elyazınla
Bana en çok sen yakındın demişsin
Şimdiler çok geç olabilir, zira yosun da
Ama öylesine pişmanım ki
Bütün ıraklığıma rağmaen af diliyorum senden
Yüzüm yok yokluğunda da olsa bağışlanmaya
Bana en çok sen yakındın
Sana en çok ben yakınım, seni seviyorum....
Kayıt Tarihi : 2.6.2015 15:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!