Bana Emanetin Şiiri - Oya Erişmiş

Ve…
İtirazım yok artık sevilmeye.
Çıkarıp attım tüm silahlarımı,
O; her bir adımında seni durdurabilirim sandığım.
BAK!
Ne kadar savunmasızım ve ne kadar güçlü!
ŞİMDİ…
Soyunduğum tüm zırhlardan sonra ne kadar kendimim çünkü.
Çıkmaktan değil,
Ardını görmekten korktuğum tepelere çıkmaya hazırım şimdi.
Yükselip doruğuna, bir zaman öylece kalıp,
O göğe yakın o baş döndüren havayı solumaya hazırım.
Ve sonrasına o andan yaşamaya başlamaya kabulüm artık.
Ve; istiyorum ki,
Sonunda vardığımız vadideki zambağın yağmuru sen ol.
Ve senin her bir damlan kutsasın toprağını.
Senin bana emanetin olsun bu, ben nefes aldıkça seni yaşatan.

Ve…
Her bitişte yine, yeniden, baştan, kaldığımız yerden,
Yaşananlardan, yaşanamayanlardan
BİZİ başlatacak olana can verelim canımızla…