Bana Düşer Şiiri - İbrahim Yavuz

Bu alemde kral sensin
Çekip gitmek bana düşer
Kaide sen kural sensin
Akıp gitmek bana düşer

Hem karanfil hem lalesin
Çağlayan bir şelalesin
Sen yıkılmaz bir kalesin
Çöküp gitmek bana düşer

Unuttum mevsimi ayı
Hicranmış gönlümün payı
Yüreğimden bu sevdayı
Söküp gitmek bana düşer

Bağrıma basarım taşlar
Yoldaşımdır göçmen kuşlar
Gözlerimden kanlı yaşlar
Döküp gitmek bana düşer

Girdaplarda döne döne
Hiç sitem etmedim düne
Boynumu düşürüp öne
Büküp gitmek bana düşer

İbrahim der sustu bülbül
Ne ateş kaldı nede kül
Aşk bağıma yeni bir gül
Dikip gitmek bana düşer