Bana Düşen... Şiiri - Zühtü Bakır

Yolu İstanbul’un bana göründü
Bana düşen artık çekip de gitmek
Gam doldu sevinçten içim arındı
Bana düşen artık çekip de gitmek

Kalmadım yuvamda sabit bir kuşum
Hasret kervanıyla uğraşmak işim
Nasip olmasa da geri dönüşüm
Bana düşen artık çekip de gitmek

Kırlangıçlar gibi hazırım göçe
Harap duygularım bölündü üçe
Yerime bir kaşık su eller içe
Bana düşen artık çekip de gitmek

Gelmeyecek gibi gurbetin ardı
Bir zamanlar biraz ümidim vardı
Yitirdim güneşi ufkum karardı
Bana düşen artık çekip de gitmek

Hasta gönlüm hasta oldu iyice
İçime ıstırap elem doldu iyice
Aşkın şevkin rengi soldu iyice
Bana düşen artık çekip de gitmek

İçimde bir sızı açıyor izler
Başımda fırtına gönlümde güzler
Battı yere kurtderesi ve düzler
Bana düşen artık çekip de gitmek

Bir gül gibi eğdim başımı yere
Şebnem gibi döktüm yaşımı yere
Çaldım hayalimi düşümü yere
Bana düşen artık çekip de gitmek

Kızıllığı ufkun içime indi
Elemi dünyanın sırtıma bindi
Umudum dağların ardına sindi
Bana düşen artık çekip de gitmek

(Mart-Haziran1999)