Bana Düşen Şiiri - Cahit Konut

Sevda ikliminde gezdim, dolaştım,
Şu benim şansıma kış düştü gene.
Herkesin derdini böldüm, bölüştüm,
Şu benim payıma taş düştü gene.

Dertli olan, dertlerini söylüyor,
İçi yanıp, için; için ağlıyor.
Herkes bayram günü, gülüp oynuyor,
Şu benim gözüme yaş düştü gene.

Bu dünyada varlık, gerisi hava,
Fırında pişirmiş etli bir tava.
Üstünden yemişler, Antep baklava,
Şu benim soframa aş düştü gene.

Yandaş-yardakçıya talihi güldü,
Devletin musluğu bir sebil oldu.
Fırsatçının cüzdanını doldurdu,
Maaşıma yüzde beş düştü gene.

Nerden alır, gemisini, yatını?
Eksik etmez, kaymağını, sütünü.
Paras’olan yedi mısmıl* etini,
Şu benim payıma leş düştü gene.

Harun gelip, Karun gibi oldular,
Rüşvet verip, ihaleyi aldılar.
Bir gövdeyi, bir kazana koydular,
Şu benim kaşığa baş düştü gene.

KARACAOZAN’ı yaktı, öldürdü,
Kimine zulmetti, kimin güldürdü.
Kiminin cebine cevher doldurdu,
Şu benim keseye boş düştü gene.

29 Mayıs 2017 GÖLBAŞI

*mısmıl: Murdar olmayan, eti yenebilen hayvanlar.